Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΓΡ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ Κ.Θ.Β.Ε.






Τα κτίρια είναι διατηρημένα άριστα στο χρόνο (σχεδόν μισός αιώνας). Συνέβαλε ιδιαίτερα και το αδιάκοπα βροχερό -μουντό σαν τη Θεσσαλονίκη απόγευμα Σαββάτου και οι σκούρες ομπρέλες των 500 και πλέον θεατών στη διασταύρωση των οδών Ερμού Βενιζέλου και Σπανδωνή (στο άδειο ακόμα και από παρκαρισμένα αυτοκίνητα) εμπορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Το φυσικό «σκηνικό» ήταν ιδανικό – καλύτερο κι απ αυτό που αναγκάστηκε να επιλέξει ο Κώστας Γαβράς για το κινηματογραφικό «Ζ» του στην Αλγερία.

Ήταν το ίδιο ακριβώς σημείο όπου το βράδυ της 22ας Μαΐου του 1963 το παρακράτος που δρούσε στην Ελλάδα σκότωσε τον ειρηνιστή - βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη .

Οι άνδρες με τα μαύρα κοστούμια και τα λευκά περιβραχιόνια με το «Ζ» γραμμένο κατακόκκινα , ένα παλιό «δολοφονικό» τρίκυκλο που έπαιξε κι αυτό «ρόλο» του, μια μικρή εξέδρα, μια γιγαντοοθόνη όπου προβλήθηκαν οι σκηνές της ταινίας, ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός («Ζ») , ο δημοσιογράφος Γιώργος Ρωμαίος (πρωτοστάτησε στις δημοσιογραφικές έρευνες και δημοσιεύματα μετά τη δολοφονία και στη διάρκεια της δίκης για την υπόθεση «Λαμπράκη») , ο γιός του δολοφονηθέντα βουλευτή Γρηγόρης Λαμπράκης με ολιγόλεπτες εισηγήσεις τους και ηθοποιοί στους ρόλους των πρωταγωνιστών του γεγονότος μιας νύχτας που άλλαξε τον ρου της νεώτερης ιστορίας της Ελλάδας.

«Τι συμβαίνει, γιατί έκλεισε ο δρόμος;» ρώτησε ο οδηγός ταξί στον νεαρό αστυνομικό που διέκοπτε την κυκλοφορία με κόκκινες κορδέλες τη διασταύρωση των οδών Τσιμισκή και Βενιζέλου.

«Σκότωσαν το Λαμπράκη» απάντησε ο νεαρός αστυνομικός …

Ο Κάρλ Μάρξ έγραφε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σα φάρσα .

Η θεατροποιημένη αναβίωση της ιστορίας που επιχείρησε μάλλον επιτυχημένα το Κρατικό Θέατρο βόρειας Ελλάδας χθες το βράδυ δεν ήταν ούτε φάρσα , ούτε τραγωδία.
Ήταν αναβίωση της ιστορίας για να θυμηθούν οι παλιότεροι (κι ήταν πολλοί αυτοί που συγκεντρώθηκαν στο ίδιο σημείο όπου βρέθηκαν και το βράδυ της 22ας Μαΐου του 1963 – νεαρά παιδιά τότε – ηλικιωμένοι με το βάρος της γνώσης, της συγκίνησης, ίσως και των τύψεων σήμερα) και να μάθουν οι νεώτεροι (ήταν κι αυτοί πολλοί , κι αυτοί «χαμένοι» στη «μυθολογία» που γέννησαν οι εποχές , στην άγνοια που τους καταδίκασε ο χρόνος ).

Η «Δράση Ζ» όπως ονομάστηκε αποτελεί σύμφωνα με τη διοίκηση αποτελεί μια ακόμη έξοδο του ΚΘΒΕ στην πόλη ενώ όπως υποστηρίζει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου «μέσω της θεατροποίησης της ζωής, επιχειρείται η δυνατότητα διαφυγής από την κανονικότητα και η έξοδος προς μια προβολή του εαυτού μας όπου η φαντασία, το όνειρο και η ποίηση έχουν τον πρώτο λόγο»Με την θεατροποίηση ενός κομβικού γεγονότος της ιστορίας της πόλης, που είναι η υπόθεση Λαμπράκη, το ΚΘΒΕ κρατώντας αυστηρές αποστάσεις από την πολιτική διάσταση, επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στο νόημα του οράματος Λαμπράκη: δηλαδή στην ενοποιό δύναμη της ειρήνης μέσα στον κοινωνικό ιστό και στην μεταστροφή της βίας σε δημιουργική έκφραση μέσω της τέχνης.

Ιδωμένη απ’ αυτή την σκοπιά, η «Δράση Ζ» αποτελεί μια από τις συμμετοχές του ΚΘΒΕ για τον εορτασμό των εκατό χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης».

Το δρώμενο που στήθηκε σε σύλληψη Γρηγόρη Καραντινάκη και σκηνοθετική επιμέλεια Γιάννη Ρήγα , στους αυθεντικούς χώρους της υπόθεσης Λαμπράκη, ακολούθησε τη χρονική αλληλουχία των γεγονότων και είχε αρχικά προγραμματιστεί για τον Μάιο του 2011. Αποφασίστηκε, όμως, τελικά να πραγματοποιηθεί το 2012, για να συμπέσει με τα 100 χρόνια από την γέννησή του αγωνιστή της ειρήνης (γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας τον Απρίλιο του 1912) αλλά και με τον εορτασμό της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Η Δράση «Ζ» ξεκίνησε στις 8 μ.μ. από τη συμβολή των οδών Ερμού & Βενιζέλου, το σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το σχετικό μνημείο.

Της θεατρικής αναπαράστασης ακολούθησε συμβολική πορεία μέσω της οδού Εγνατία η οποία κατέληξε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ όπου ο Γρηγόρης Λαμπράκης εξέπνευσε τέσσερις μέρες μετά τα δολοφονικά χτυπήματα εναντίον του , τα ξημερώματα της 27ης (σαν σήμερα) Μαΐου του 1963.

Στην πορεία οι συντελεστές του δρώμενου με επικεφαλής τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ κ.Σωτήρη Χατζάκη κρατούσαν στα χέρια μικρά αναμμένα φαναράκια.

Ηθοποιοί – σπουδαστές της δραματικής σχολής που μετείχαν στο δρώμενο και πολίτες πορεύτηκαν στο πεζοδρόμιο της οδού Εγνατία (χωρίς να διακόψουν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων) .

Λίγο νωρίτερα – στη διάρκεια της εκδήλωσης μεταξύ των εισηγήσεων και των χαιρετισμών ένας νεαρός ηθοποιός απήγγειλε το ποίημα του Θεσσαλονικιού ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη «Μέρες του 1969 μ.Χ» …


…"Στην οδό Αιγύπτου ―πρώτη πάροδος δεξιά―/ Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών/ Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως/


Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε./ Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε/ Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται/ Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε/ Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες/ …


… Προς το παρόν , στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται Η Τράπεζα Συναλλαγών/ εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται/ Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως/ ―εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν/


Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής…»

Κάποιοι που δεν γνώριζαν ούτε τον ποιητή ούτε την ιστορία που αναβίωσε το ΚΘΒΕ πίστεψαν πως πρόκειται για ένα …σύγχρονο θεατρικό , ένα ποίημα γραμμένο χθες…

ΠΗΓΗ: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ''Ζ'' ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ







.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2012

Μια πρώτη προσέγγιση του Αδίδακτου θέματος των φετινών εξετάσεων

ΚΕΙΜΕΝΟ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΑΙ VII 61

[7.61.1] ’Ἄνδρες στρατιῶται Ἀθηναίων τε καὶ τῶν ἄλλων ξυμ-



μάχων, ὁ μὲν ἀγὼν ὁ μέλλων ὁμοίως κοινὸς ἅπασιν ἔσται


περί τε σωτηρίας καὶ πατρίδος ἑκάστοις οὐχ ἧσσον ἢ τοῖς


πολεμίοις· ἢν γὰρ κρατήσωμεν νῦν ταῖς ναυσίν, ἔστι τῳ


τὴν ὑπάρχουσάν που οἰκείαν πόλιν ἐπιδεῖν. ἀθυμεῖν δὲ οὐ


χρὴ οὐδὲ πάσχειν ὅπερ οἱ ἀπειρότατοι τῶν ἀνθρώπων, οἳ


τοῖς πρώτοις ἀγῶσι σφαλέντες ἔπειτα διὰ παντὸς τὴν ἐλπίδα τοῦ φόβου ὁμοίαν ταῖς
 ξυμφοραῖς ἔχουσιν. ἀλλ' ὅσοι

τε Ἀθηναίων πάρεστε, πολλῶν ἤδη πολέμων ἔμπειροι ὄντες,


καὶ ὅσοι τῶν ξυμμάχων, ξυστρατευόμενοι αἰεί, μνήσθητε


τῶν ἐν τοῖς πολέμοις παραλόγων...

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
«Στρατιώτες Αθηναίοι και σύμμαχοι, στον αγώνα, ο οποίος θα γίνει σε λίγο , όλοι ανεξαιρέτως έχομε το ίδιο συμφέρον. Καθένας από εμάς, όπως άλλωστε και από τους εχθρούς μας, πρόκειται ν' αγωνισθεί υπέρ της προσωπικής του σωτηρίας και συγχρόνως υπέρ της πατρίδας, εφόσον νικήσουμε στην επικειμένη ναυμαχία, θα μπορέσουμε να ξαναδούμε ο καθένας τη δική του πατρίδα. Οφείλουμε  όμως να μη χάνουμε το θάρρος μας, ούτε να παθαίνουμε ό,τι παθαίνουν οι πρωτόπειροι, οι οποίοι, όταν νικηθούν στον αρχικό αγώνα, βρίσκονται στη συνέχεια κάτω από τη διαρκή προσδοκία παρόμοιας ατυχίας. Αλλ' όσοι από σας είστε Αθηναίοι, και ως εκ τούτου έχετε μεγάλη πείρα από πολέμους, όσοι από σας είστε σύμμαχοι και επομένως διαρκείς σύντροφοι των αγώνων μας, οφείλετε να θυμάσθε πόσο εντελώς απροσδόκητα πράγματα μπορούν να συμβούν στους πολέμους.

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2012. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ: ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ



  To 399 π.Χ., ο Σωκράτης αντιμετωπίζει στην Αθήνα τις κατηγορίες ότι δεν αναγνωρίζει τους θεούς της πόλης, ότι εισάγει καινά δαιμόνια και ότι διαφθείρει τους νέους της πόλης. Δικάζεται από το Δικαστήριο της Ηλιαίας που αποτελείται από 500 Αθηναίους πολίτες και κρίνεται ένοχος.

Περίπου 2.500 χρόνια αργότερα, διακεκριμένοι νομικοί και δικαστές συγκεντρώθηκαν στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για να επαναλάβουν την ιστορική δίκη του Σωκράτη. ΛΕΤΕ;

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ 30c-31c
μὴ θορυβεῖτε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἀλλ᾽ ἐμμείνατέ μοι οἷς ἐδεήθην ὑμῶν, μὴ θορυβεῖν ἐφ᾽ οἷς ἂν λέγω ἀλλ᾽ ἀκούειν• καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ οἶμαι, ὀνήσεσθε ἀκούοντες. μέλλω γὰρ οὖν ἄττα ὑμῖν ἐρεῖν καὶ ἄλλα ἐφ᾽ οἷς ἴσως βοήσεσθε• ἀλλὰ μηδαμῶς ποιεῖτε τοῦτο. εὖ γὰρ ἴστε, ἐάν με ἀποκτείνητε τοιοῦτον ὄντα οἷον ἐγὼ λέγω, οὐκ ἐμὲ μείζω βλάψετε ἢ ὑμᾶς αὐτούς• ἐμὲ μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν οὔτε Μέλητος οὔτε Ἄνυτος--οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο--οὐ γὰρ οἴομαι θεμιτὸν εἶναι ἀμείνονι ἀνδρὶ ὑπὸ χείρονος βλάπτεσθαι. ἀποκτείνειε μεντἂν ἴσως ἢ ἐξελάσειεν ἢ ἀτιμώσειεν• ἀλλὰ ταῦτα οὗτος μὲν ἴσως οἴεται καὶ ἄλλος τίς που μεγάλα κακά, ἐγὼ δ᾽ οὐκ οἴομαι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ποιεῖν ἃ οὑτοσὶ νῦν ποιεῖ, ἄνδρα ἀδίκως ἐπιχειρεῖν ἀποκτεινύναι. νῦν οὖν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, πολλοῦ δέω ἐγὼ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀπολογεῖσθαι, ὥς τις ἂν οἴοιτο, ἀλλὰ ὑπὲρ ὑμῶν, μή τι ἐξαμάρτητε περὶ τὴν τοῦ θεοῦ δόσιν ὑμῖν ἐμοῦ καταψηφισάμενοι. ἐὰν γάρ με ἀποκτείνητε, οὐ ῥᾳδίως ἄλλον τοιοῦτον εὑρήσετε, ἀτεχνῶς--εἰ καὶ γελοιότερον εἰπεῖν--προσκείμενον τῇ πόλει ὑπὸ τοῦ θεοῦ ὥσπερ ἵππῳ μεγάλῳ μὲν καὶ γενναίῳ, ὑπὸ μεγέθους δὲ νωθεστέρῳ καὶ δεομένῳ ἐγείρεσθαι ὑπὸ μύωπός τινος, οἷον δή μοι δοκεῖ ὁ θεὸς ἐμὲ τῇ πόλει προστεθηκέναι τοιοῦτόν τινα, ὃς ὑμᾶς ἐγείρων καὶ πείθων καὶ ὀνειδίζων ἕνα ἕκαστον οὐδὲν παύομαι τὴν ἡμέραν ὅλην πανταχοῦ προσκαθίζων. τοιοῦτος οὖν ἄλλος οὐ ῥᾳδίως ὑμῖν γενήσεται, ὦ ἄνδρες, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμοὶ πείθησθε, φείσεσθέ μου• ὑμεῖς δ᾽ ἴσως τάχ᾽ ἂν ἀχθόμενοι, ὥσπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, κρούσαντες ἄν με, πειθόμενοι Ἀνύτῳ, ῥᾳδίως ἂν ἀποκτείναιτε, εἶτα τὸν λοιπὸν βίον καθεύδοντες διατελοῖτε ἄν, εἰ μή τινα ἄλλον ὁ θεὸς ὑμῖν ἐπιπέμψειεν κηδόμενος ὑμῶν. ὅτι δ᾽ ἐγὼ τυγχάνω ὢν τοιοῦτος οἷος ὑπὸ τοῦ θεοῦ τῇ πόλει δεδόσθαι, ἐνθένδε ἂν κατανοήσαιτε• οὐ γὰρ ἀνθρωπίνῳ ἔοικε τὸ ἐμὲ τῶν μὲν ἐμαυτοῦ πάντων ἠμεληκέναι καὶ ἀνέχεσθαι τῶν οἰκείων ἀμελουμένων τοσαῦτα ἤδη ἔτη, τὸ δὲ ὑμέτερον πράττειν ἀεί, ἰδίᾳ ἑκάστῳ προσιόντα ὥσπερ πατέρα ἢ ἀδελφὸν πρεσβύτερον πείθοντα ἐπιμελεῖσθαι ἀρετῆς. καὶ εἰ μέν τι ἀπὸ τούτων ἀπέλαυον καὶ μισθὸν λαμβάνων ταῦτα παρεκελευόμην, εἶχον ἄν τινα λόγον• νῦν δὲ ὁρᾶτε δὴ καὶ αὐτοὶ ὅτι οἱ κατήγοροι τἆλλα πάντα ἀναισχύντως οὕτω κατηγοροῦντες τοῦτό γε οὐχ οἷοί τε ἐγένοντο ἀπαναισχυντῆσαι παρασχόμενοι μάρτυρα, ὡς ἐγώ ποτέ τινα ἢ ἐπραξάμην μισθὸν ἢ ᾔτησα. ἱκανὸν γάρ, οἶμαι, ἐγὼ παρέχομαι τὸν μάρτυρα ὡς ἀληθῆ λέγω, τὴν πενίαν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Ησυχάστε, Αθηναίοι, και κάντε μου τη χάρη να τηρήσετε αυτό που σας παρακάλεσα, να ακούτε ήσυχα αυτά που λέω. Γιατί, όπως εγώ νομίζω, θα ωφεληθείτε, αν ακούσετε. Σκοπεύω να σας πω και άλλα πράγματα για τα οποία ίσως θα διαμαρτυρηθείτε·με κανένα τρόπο μην το κάνετε. Να ξέρετε καλά ότι αν με εκτελέσετε, εμένα που είμαι τέτοιος που λέω, θα βλάψετε περισσότερο τους εαυτούς σας παρά εμένα. Γιατί καθόλου δε θα μπορούσαν να με βλάψουν ούτε ο Μέλητος ούτε ο Άνυτος· δε θα είχαν τη δυνατότητα. Γιατί πιστεύω ότι είναι αδύνατον, σύμφωνα με το θεϊκό νόμο, να βλάψει ο χειρότερος άνθρωπος τον καλύτερο. Θα μπορούσε ίσως να τον οδηγήσει στην εκτέλεση ή να τον εξορίσει ή να του στερήσει την ιδιότητα του πολίτη. Αυτά ίσως ο κατήγορός μου και άλλοι άνθρωποι τα θεωρούν μεγάλα δεινά. Εγώ όμως όχι: αντίθετα, πιστεύω ότι είναι πολύ μεγαλύτερο κακό να κάνει κανείς αυτό που προσπαθεί τώρα ο Άνυτος, να επιχειρεί δηλαδή να οδηγήσει άδικα στο θάνατο έναν άνθρωπο. Επομένως, Αθηναίοι, εγώ δεν απολογούμαι για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, όπως θα νόμιζε κανείς, αλλά για να υπερασπιστώ εσάς, μη τυχόν και καταδικάζοντάς με διαπράξετε ολέθριο σφάλμα απέναντι στο δώρο του θεού σε σας. Γιατί, αν με σκοτώσετε, δε θα βρείτε εύκολα άλλον τέτοιο σαν και μένα, που, κυριολεκτικά, αν και ακούγεται λίγο αστείο, τοποθετήθηκε από το θεό στην πόλη όπως μία αλογόμυγα πάνω σε άλογο μεγαλόσωμο και καθαρόαιμο, νωθρό όμως εξαιτίας του όγκου του, που του χρειάζεται μία αλογόμυγα να το ξυπνάει. Σαν κάτι τέτοιο μου φαίνεται πως ο θεός με έβαλε στην πόλη για να μη σταματάω όλη μέρα να ξυπνάω και να διαφωτίζω και να επιπλήττω τον καθένα σας, πηγαίνοντας να καθίσω δίπλα του, όπου και αν πάει. Και δε θα βρείτε εύκολα άλλον τέτοιο, Αθηναίοι· αν με πιστέψετε, δε θα με εκτελέσετε. Ίσως όμως από δυσαρέσκεια, όπως όσοι μόλις έχουν σηκωθεί και νυστάζουν ακόμη, θα μπορούσατε να μου καταφέρετε ένα χτύπημα και, ακολουθώντας τη γνώμη του Άνυτου, να με εκτέλεσε. Κατόπιν θα περνούσατε την υπόλοιπη ζωή σας κοιμισμένοι, εκτός και αν ο θεός ενδιαφερόταν για σας και σας έστελνε κάποιον άλλο. Όσο για το ότι εγώ είμαι το είδος του ανθρώπου που χάρισε ο θεός στην πόλη, θα το καταλάβετε από τα παρακάτω: δε μοιάζει δηλαδή ανθρώπινο ότι έχω παραμελήσει όλα τα προσωπικά μου ζητήματα και ανέχομαι να μένει παραμελημένο τόσα χρόνια το σπίτι μου, ενώ διαρκώς ασχολούμαι με τις δικές σας υποθέσεις, πλησιάζοντας τον καθένα σας ξεχωριστά και πείθοντάς τον σαν πατέρας ή μεγαλύτερος αδερφός να φροντίζει για την αρετή. Αν από αυτό αποκόμιζα βέβαια κάποιο κέρδος ή αν πληρωνόμουν για να σας προτρέπω στην αρετή, θα είχα κάποιο λόγο να το κάνω. Τώρα όμως βλέπετε και μόνοι σας ότι και οι κατήγοροί μου, που διατυπώνουν τόσο αναίσχυντα κατηγορίες για όλα τα υπόλοιπα, δεν μπόρεσαν να φτάσουν σε τέτοιο βαθμό ξεδιαντροπιάς, ώστε να φέρουν μάρτυρα ότι εγώ ή πήρα ή ζήτησα ποτέ χρήματα. Εγώ όμως παρουσιάζω αδιάψευστο ―όπως νομίζω― μάρτυρα του ότι λέω την αλήθεια τη φτώχεια μου.



Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕΕ ΓΙΑ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

Α1



Πεζολογία: καθημερινό λεξιλόγιο (κάπως ξέρεις...)

ανισοσύλλαβος στίχος

ανισόστιχες στροφές

απουσία ομοιοκαταληξίας

Ιδιότυπη γλώσσα ιδιωματισμοί (κάμνουνε)

λόγιες λέξεις (είς σε, Ποιήσεως, του άλγους, έν Φαντασία καί Λόγω, κ.ά.)

Σύμβολα: φάρμακα, μαχαίρι, πληγή, κ.ά.


Β1. Ο μακροσκελής τίτλος σε σχέση με το ποίημα δίνει την εντύπωση κάποιας ιστορικότητας. Χωρίζεται με την άνω τελεία σε δύο άνισα μέρη:

Το α' μέρος πληροφορεί:

• για το συναίσθημα ενός προσώπου

• για το πρόσωπο: Ιάσων Κλεάνδρου

• για την ιδιότητα του πρόσωπου: ποιητής

• για το χώρο: Κομμαγηνή (βλέπε σχόλιο σχολικού βιβλίου)

To β' μέρος υποστηρίζει, συμπληρώνει και. δίνει έμφαση στην

εποχή των ανακατατάξεων

Με τον τίτλο ο ποιητής αποδίδει το συναίσθημα στον ανύπαρκτο Ιάσωνα: 1) για να μην ομολογήσει την προσωπική θλίψη, 2) για να προσδώσει διαχρονικότητα στη θλίψη από τη γήρανση και τον ιαματικό χαρακτήρα της τέχνης, 3) για να αποστασιοποιηθεί από το προσωπικό του βίωμα και να το περιγράψει αντικειμενικά, 4) για να το συγκεκριμε¬νοποιήσει αποδίδοντας το σε επώνυμο πρόσωπο και μάλιστα ομότεχνο, 5) για να σχολιάσει την εποχή του ανατρέχοντας στο παρελθόν, 6) για να απαλλάξει τη λέξη «μελαγχολία» από τις ρομαντικές και συμβολιστικές υπερβολές.
Β2


• α' ενικό πρόσωπο

• εξομολογητικός χαρακτήρας

• β ενικό πρόσωπο: θεατρικότητα

• μεταφορές (πληγή, μαχαίρι, κ.ά.): υπαινικτική απόδοση του πόνου

• προσωποποίηση (Ποιήσεως, Φαντασία, Λόγω): θεοποίηση, μαγικές ιδιότητες, έμφαση

• αναστροφή και υπερβατό (νάρκης του άλγους δοκιμές): έμφαση στην νάρκωση του πόνου

• υπαλλαγή (φριχτό μαχαίρι αντί φριχτή πληγή): έμφαση στην καταλυτική δύναμη της φθοράς του χρόνου

• επανάληψη λέξεων (πληγή και μαχαίρι): επίταση του πόνου

• επανάληψη του δευτέρου στίχου στον έβδομο για έμφαση.
Γ1
• Απόγνωση του ποιητικού υποκειμένου

• Προσφυγή στην προσωποποιημένη τέχνη και αιτιολόγηση της

• Τα ιαματικά φάρμακα: αμφίσημη λέξη - φαρμάκια

• Τα μέσα της ποιήσεως: Φαντασία, Λόγος

• Μείωση της απολυτότητας των απόψεων.

Δ1

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ


ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
• Ποιήματα για την ποίηση.

• Ο εξομολογητικός χαρακτήρας

• Η βιωματικότητα

• Η φθορά του χρόνου (τό γήρασμα του σώματος στην ηλικία μου χιονίζει .., )

• Ο πόνος (πληγή από φριχτό ... , τον πόνο)

• Οι ιατρικοί όροι (φάρμακα, επίδεσμοι)

• Η άμυνα απέναντι στη φθορά (εις σε προστρέχω, ..., σά να΄θελα να προφυλαχτώ ...)

• Η μοναξιά και η απόγνωση (Δεν εχω εγκαρτέρησι καμιά, ανάμεσα σας κι ολομόναχος)

• Η επιδίωξη των δημιουργών (νεότητα και υστεροφημία, αιωνιότητα και ακατόρθωτο)

ΔΙΑΦΟΡΕΣ

• Αφηγητής: προσωπείο ( στον Καβάφη)- αυτοβιογραφικός (Λειβαδίτης)

• Πρόσωπα: στη «Μελαγχολία..,» το ποιητικό υποκείμενο διαλέγεται με την Ποίηση, στην «Αυτοβιογραφία» με τους πολλούς

• Στη «Μελαγχολία...» προσωποποιούνται έννοιες, στην «Αυτοβιογραφία» τα πρόσωπα είναι υπαρκτά

• Το ποιητικό υποκείμενο στη "Μελαγχολία" δεν παραιτείται από τη ζωή, ενώ στην «Αυτοβιογραφία» την απαρνιέται (αναχωρητής)

• Επίσης στη «Μελαγχολία...» η ποίηση παρουσιάζεται ως χρήσιμη, ενώ αυτό δεν συμβαίνει στην «Αυτοβιογραφία».







ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2012


Οι απαντήσεις που σας δίνω είναι ενδεικτικές και προέρχονται από μια πρώτη ανάγνωση των θεμάτων. Γενικά, τα θέματα ήταν βατά, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις και χωρίς ασάφειες και διφορούμενες ερωτήσεις. Σπουδαίο ρόλο θα παίξει ο τρόπος παρουσίασης των απαντήσεων, δηλ. η εκφραστική σαφήνεια και ακρίβεια με την οποία οφείλει ο υποψήφιος να διατυπώνει τα διανοήματά του.

Α1: 3 βασικά γνωρίσματα της καβαφικής ποίησης

πεζολογία: '' τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως...
ιδιότυπη γλώσσα: ''Εις σε προστρέχω...  ''που κάμνουνε για λίγο...
χρήση συμβόλων:'' που κάπως ξέρεις από φάρμακα= ποιήματα

 Β1 : Ο σχολιασμός του ''δυσανάλογα μεγάλου τίτλου
 Εξαντλητικά λεπτομερειακός τίτλος βασικό στοιχείο για την ερμηνεία του ποιήματος προσδίδει διαχρονικότητα, καθολικότητα και αντικειμενικότητα (αποστασιοποίηση του ποιητή).
-Μελαγχολία: Η διάθεση, ο καμβάς πάνω στον οποίο υφαίνεται το ποίημα
-Του Ιάσονος: πρόσωπο φανταστικό αλλά  προερχόμενο από το ιάομαι:θεραπεύω , με ειρωνική χροιά ο ιατρός που θεραπέυει τους άλλους κι όχι τον εαυτό του
-Κλεάνδρου: < κλέα+ανδρός ένδοξος άνδρας θύμα και αυτός της φθοράς του χρόνου (ειρωνεία)
-ποιητού: η ιδιότητα και το προσωπείο του Καβάφη
-Κομμαγηνή: σύμβολο της παρακμής, της φθοράς του χρόνου
-595 μ.Χ.: Διαχρονική η φθορά του χρόνου, αλλά και αναφορά στην ηλικία του ποιητή είναι 55 χρονών το 1918, στην πρώτη μορφή του ποιήματος με τίτλο ''το μαχαίρι''

 Β2: 4 διαφορετικά εκφραστικά μέσα
 στιχ. 2: είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι: μεταφορά, υπαλλαγή
στιχ. 4: Εις σε προστρέχω Τέχνη...: είναι προσωποποίηση
στιχ 6: νάρκης του άλγους δοκιμές: είναι υπερβατό
στιχ. 4 και 8: Τέχνη της Ποιήσεως είναι επανάληψη

Γ1: Σχολιασμός στίχων
-Εις προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως...
απέναντι στη φθορά αντιπαρατάσσει την Τέχνη της Ποιήσεως. Παρατηρούμε ότι ο αφηγητής προσωποποιεί την ποίηση και ζητάει παραμυθία απ' αυτήν. Γνωρίζει ωστόσο ότι τα φάρμακά της δεν είναι πανάκεια, αλλά ότι θα του προσφέρουν μια πρόσκαιρη καταπράυνση του πόνου ""κάπως, φάρμακα, νάρκης, δοκιμές''. Η Φαντασία είναι που βοηθάει τον ποιητή να συλλάβει την ιδέα και ο Λόγος, δηλ. η γλώσσα να την εκφράσει.

Δ1: Σύγκριση με το ποίημα του Τ. Λειβαδίτη ''Αυτοβιογραφία''

Αυτοβιογραφία

Άνθρωποι που δε γνώρισα ποτέ μού δώσαν το αίμα μου και τ’ όνομά μου


στην ηλικία μου χιονίζει, χιονίζει αδιάκοπα


μια κίνηση πάντα σα νά’ θελα να προφυλαχτώ από’ να χτύπημα


δίψασα για όλη τη ζωή, κι όμως την άφησα


για ν’ αρπαχτώ απ’ τα πελώρια αγκάθια της αιωνιότητας,


η σάρκα μου ένας επίδεσμος γύρω απ’ το αυριανό μου τίποτα


κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει στον πόνο μου


εκτός απ’ τον ίδιο μου τον πόνο –είμαι εδώ, ανάμεσά σας, κι ολομόναχος,


κ’ η ποίηση σα μια μεγάλη αλήθεια που την ανακαλύπτεις ύστερ’ από χρόνια,


όταν δεν μπορεί να σου χρησιμέψει πια σε τίποτα.



Επάγγελμά μου: το ακατόρθωτο.



ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
  1. Τα πρόσωπα που αφηγούνται έχουν την ποιητική ιδιότητα
  2. και οι δύο είναι στη δύση της ζωής τους
  3. και οι δυο ποιητές ταλανίζονται από έναν επίμονο πόνο
ΔΙΑΦΟΡΕΣ
  1. Ο Καβάφης βρίσκει καταφύγιο στην ποίηση, ενώ ο Λειβαδίτης όχι
  2. Ο Καβάφης εκφράζεται μέσα από μια ποιητική persona ενώ ο Λειβαδίτης εκφράζει εαυτόν.
Για την τεκμηρίωση των παραπάνω θέσεων είναι επιβεβλημένη η παραπομπή σε ανάλογους στίχους που πιστοποιούν την ομοιότητα ή διαφορά!

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ 2012: ΤΟ ΘΕΜΑ

Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου· ποιητού εν Kομμαγηνή· 595 μ.X. Αναγνωρισμένα


Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου

είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.

Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.

Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάπως ξέρεις από φάρμακα·

νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.



Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.—

Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάμνουνε —για λίγο— να μη νοιώθεται η πληγή.


(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)


ΔΕΙΤΕ και στην ετικετα: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ σχετική αναφορά

9η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Με το καλοκαίρι ante portas και με μια διάθεση για εσωτερική αναζήτηση και χαλάρωση από τα προβλήματα και τις στενωπούς του αδυσώπητου φετινού χειμώνα, το βιβλίο φαντάζει ο καλύτερος σύντροφός μας. Μια περιήγηση στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου και μια γνωριμία με το μαγικό κόσμο της φιλαναγνωσίας νομίζω ότι θα λειτουργήσει  εξαγνιστικά και τονωτικά για όλους μας!    Αμ' έπος αμ' έργον!



Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: Ενδεικτική απάντηση του τρίτου θέματος


Ένα ενδεικτικό διάγραμμα για την εισήγηση του θέματος της Νεοελληνικής Γλώσσας.



ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ
Αξιότιμε κ. Δήμαρχε
Αγαπητοί συνδημότες, -ισσες
Κυρίες και κύριοι


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Επικοινωνιακό πλαίσιο: Ευχαριστώ που μου δίνετε σήμερα τη δυνατότητα να μιλήσω για ένα τόσο ουσιώδες θέμα, όπως είναι η Τέχνη
-έμφαση στην αξία της Τέχνης ως μέσου ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου


ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Α΄ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ :(προσφορά της Τέχνης στον νέο)
  • συνειδητοποίηση της πολιτιστικής του ταυτότητας
  • ηθική θωράκιση με αξίες και ιδανικά
  • δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου
  • ενδυνάμωση της ιστορικής του μνήμης και πολιτιστικής κληρονομιάς
  • άρση προκαταλήψεων, ιδεοληψιών και ρατσιστικών συμπεριφορών με την επαφή με ξένους πολιτισμούς.  
ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ
Από τα παραπάνω επιβεβαιώνεται η νευραλγικής σημασίας προσφορά της Τέχνης στους νέους, ωστόσο,  είναι αναγκαίο να παρουσιαστούν οι τρόποι με τους οποίους το σχολείο μπορεί να προωθήσει την επαφή τους μ' αυτήν.

Β΄ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ: (τρόποι)
  •  καλλιέργεια αισθητικής παιδείας
  • πρόσκληση καλλιτεχνών και λογοτεχνών στο σχολείο
  • εκμαίευση κλίσεων, ταλέντων και καλλιτεχνικών ενδιαφερόντων των μαθητών
  • επισκέψεις σε πολιτιστικά μνημεία και μουσειακούς χώρους
  • εκδρομές στο εξωτερικό με μορφωτικό προσανατολισμό
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Γενική συγκεφαλαίωση και εξαγωγή συμπεράσματος για την αναγκαιότητα προβολής και καλλιέργειας της Τέχνης από το σχολείο.


                                                                                       ΑΠΟΦΩΝΗΣΗ

                                                                        Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2012 ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Απόλυτα εναρμονισμένο με τους θεματικούς κύκλους τόσο της Β΄όσο και της Γ΄Λυκείου το θέμα των φετινών εξετάσεων. Το στοχαστικό δοκίμιο της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι κατανοητό και οι εξοικειωμένοι με την ανάγνωση ανάλογων κειμένων υποψήφιοι δε θα αντιμετωπίσουν προσκόμματα στην πρόσληψη των ιδεών του. Οι ερωτήσεις είναι κι αυτές σύμφωνες με τη δομή και το τυπικό των κριτηρίων αξιολόγησης και όσον αφορά  στο Γ θέμα, η εισήγηση που καλούνται να αναπτύξουν με θέμα την Τέχνη και το σχολείο εντάσσεται μέσα στους γενικότερους προβληματισμούς τους.



Σάββατο 19 Μαΐου 2012

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΘΕΜΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ

 Μία ημέρα πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις 2012! Στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας χρειάζεται να επιστρατεύσετε όλες τις γνώσεις που αποκομίσατε από τα διαβάσματά σας όλη τη χρονιά αλλά και την άνεση που αποκτήσατε από τη συγγραφή των δικών σας δοκιμίων. Την κρίσιμη ώρα της ανάγνωσης των θεμάτων στο εξεταστικό κέντρο, οπλιστείτε με ψυχραιμία και λογική, εστιάστε την προσοχή σας στις απαιτήσεις των θεμάτων και εφαρμόστε την αναλυτική σκέψη, ειδικά για την κατανόηση του τρίτου θέματος. Είναι απαραίτητο να καταστρώσετε το προσωπικό σας διάγραμμα και βάσει αυτού να ξεκινήσετε να ξεδιπλώνετε στο τετράδιο σκέψεις και γνώσεις. Παρακάτω θα διαβάσετε ένα προτεινόμενο θέμα σαν κι αυτό που θα έχετε στα χέρια σας τη Δευτέρα 21 Μαϊου (εννοώ στο τυπικό και τη μορφή). Σας εύχομαι καλή δύναμη κι επιτυχία! 




Η ανεκτικότητα είναι ένας κανόνας για να ζούμε στη δημοκρατία. Αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η δημοκρατία δεν είναι ένα βολικό και εύκολο καθεστώς. Απέναντι στα παραδοσιακά καθεστώτα, που ήσαν περισσότερο ομοιογενή και περισσότερο ιεραρχικά, όπου φίλοι και εχθροί ήσαν καθαρά προσδιορισμένοι, όπου ο καθένας γνώριζε ποιον να εμπιστεύεται και τι πρέπει να πιστεύει, η δημοκρατία είναι ένα καθεστώς όπου είναι «κουραστικό» να ζει κανείς.


Ανεκτικότητα σημαίνει να αποδέχεσαι ότι πρέπει να ζεις μαζί με πράγματα που τα αποστρέφεσαι: τη θρησκεία του άλλου, για παράδειγμα, τον ερωτισμό του, τις συνήθειές του. Να ανέχεσαι σημαίνει να αρνείσαι να αποκλείεις τον άλλον για τις ιδέες του ή για τη θρησκεία του. Αλλά η ανεκτικότητα δεν πρέπει να συγχέεται με την αδιαφορία. Έχω τα δικά μου κριτήρια αξιολόγησης. Μπορώ να συζητώ, να λέω ότι ορισμένες γνώμες ή συμπεριφορές μού φαίνονται κακές. Η μόνη επιφύλαξη είναι πάντοτε ο σεβασμός του άλλου. Η ανεκτικότητα δεν είναι το να λέμε «ναι» σε όλα, αλλά είναι το να μπορούμε να εκφράζουμε αντίθετες γνώμες χωρίς εχθρότητα, χωρίς ποτέ να προσφεύγουμε στη βία, για να επιβάλλουμε τις ιδέες μας. Η ανεκτικότητα πρέπει να είναι αμοιβαία. Χρειάζεται να αποδεχόμαστε ότι και οι άλλοι μπορούν να μας ασκούν κριτική, να εκφράζουν γνώμες αντίθετες προς τις δικές μας.

Υπάρχει μια ορισμένη επιτρεπτικότητα που λέει ότι όλες οι γνώμες είναι σεβαστές. Αυτό είναι απολύτως εσφαλμένο. Όλα τα πρόσωπα είναι σεβαστά και όχι όλες οι γνώμες. Εξάλλου, η πρόοδος της ανθρωπότητας συντελείται με την έλλειψη σεβασμού για μη αξιοσέβαστες γνώμες. Συγχέουν υπερβολικά την ανεκτικότητα με το «όλα είναι σεβαστά». Να ανεχόμαστε σημαίνει να μπορούμε να συζητάμε για όλα και αυτό είναι ένας καλός ορισμός της δημοκρατίας. Αντίθετα, το να αρνούμαστε τη συζήτηση, το να λέμε ότι ορισμένες γνώμες είναι αδιαμφισβήτητες, είναι αντίθετο προς τη δημοκρατική λειτουργία. Στη χώρα των Βάσκων, για παράδειγμα, δεν μπορεί κανείς να ασκήσει κριτική στις εθνικιστικές ιδέες χωρίς να τον θεωρήσουν μισαλλόδοξο. Ωστόσο, εγώ είμαι ανεκτικός, γιατί δεν απαγορεύω σε κανέναν να είναι εθνικιστής. Αλλά έχω το δικαίωμα να λέω ότι οι εθνικιστικές ιδέες δεν είναι καλές για τη δημοκρατία.

Χρειάζεται πάντοτε να θυμόμαστε ότι η ανεκτικότητα είναι μια «πολυτέλεια», όπως είναι και η δημοκρατία. Και οι δυο τους έχουν πληρωθεί πολύ ακριβά. Είναι μια πολυτέλεια, όπως μας το θυμίζει ο Νίτσε στη «Γενεαλογία της ηθικής», για την κατάσταση της οποίας χρειάστηκε να χυθούν πολλά δάκρυα και πολύ αίμα. Η ανεκτικότητα είναι μια κατάκτηση που πρέπει να υπερασπιζόμαστε με κάθε τίμημα, μια κατάκτηση της οποίας οφείλουμε να σεβόμαστε τους κανόνες. Στον 18ο αιώνα, στη διάρκεια των συζητήσεων που αναστάτωσαν το Κογκρέσο της Φιλαδέλφειας για το αν οι άθεοι θα μπορούσαν να ψηφίζουν στις αμερικανικές εκλογές - ο Λοκ τους είχε αποκλείσει, επειδή τίποτε δεν εγγυόταν την αξία του όρκου τους - ο Τζέφερσον έκανε μια λογική δήλωση: «Αν ο γείτονάς μου δεν με χτυπάει, αν δεν κλέβει το πορτοφόλι μου, μπορεί να πιστεύει σε έναν ή δύο ή τρεις θεούς...». Το όριο του απαράδεκτου είναι το να προκαλείς μια ζημιά, μια βλάβη σε κάποιον. Στις αρχές της «Θείας Κωμωδίας» του Δάντη, η Βεατρίκη λέει στον ποιητή: «Πρέπει να φοβόμαστε μόνον τα πράγματα / που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κακό σε κάποιον. / Τα άλλα όχι• δεν είναι τρομερά».

Ένα πρόβλημα που τίθεται σε όλη την Ευρώπη, στους κόλπους των συγκροτημένων κρατών, είναι το ζήτημα της μετανάστευσης, της παραχώρησης ή όχι της ιδιότητας του πολίτη στους μετανάστες. Επανεμφανίζεται το ίδιο πρόβλημα: να συγχέουμε δηλαδή τον πολίτη με τον αδερφοποιτό. Στη δημοκρατία δεν είμαστε αδερφοποιτοί, αλλά είμαστε δυνητικά αδέρφια με βάση το νόμο. Οφείλουμε να ξεχάσουμε την ιδέα ότι η κοινωνία θα έμοιαζε με μια μεγάλη οικογένεια. Καμιά κοινωνία δεν είναι σήμερα εθνικά ομοιογενής και η δημοκρατία ποτέ δεν υπήρξε η υπεράσπιση της εθνικής ομοιογένειας. Αλλά αυτό το ζήτημα δεν πρέπει να συγχέεται με έναν πόλεμο πολιτισμών, στον οποίο δεν πιστεύω. Ζούμε ήδη σε μια παγκόσμια κοινωνία. Υπό την επίδραση των επικοινωνιών, του χρήματος, των ταξιδιών, η κοινωνία είναι σχετικά ενοποιημένη, αλλά δε διαθέτει ούτε κοινή νομοθεσία ούτε κοινή δικαιοσύνη. Έχουμε όλα τα μειονεκτήματα του παγκόσμιου κράτους χωρίς κανένα από τα πλεονεκτήματά του...

Η φιλοσοφία είναι, κατά τη γνώμη μου, στενά συνδεδεμένη με τη δημοκρατία. Η φιλοσοφία αντιπροσωπεύει στο διανοητικό πεδίο αυτό που είναι η δημοκρατία στο πολιτικό. Και οι δυο τους έχουν σκοπό την αυτονομία του ατόμου και - στην περίπτωση της φιλοσοφίας - την αυτονομία του ατόμου απέναντι στην παράδοση, τη θρησκεία, τις παραδεδεγμένες ιδέες. Για τους πολίτες η φιλοσοφία είναι η καλύτερη άμυνα ενάντια στους φανατισμούς.

(Φερνάντο Σαβατέρ, εφημ. «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», 10/10/04)



Θέματα:


Α. Γράψε στο τετράδιό σου την περίληψη του κειμένου (100 λέξεις).

Β1. «Έχουμε όλα τα μειονεκτήματα του παγκόσμιου κράτους χωρίς κανένα από τα πλεονεκτήματά του…»: να σχολιάσετε σε μία παράγραφο το περιεχόμενο του χωρίου.

Β2. Τι δηλώνουν τα εισαγωγικά στις ακόλουθες περιπτώσεις:

- «Θείας Κωμωδίας»

- «Πρέπει να φοβόμαστε μόνον τα πράγματα / που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κακό σε κάποιον. / Τα άλλα όχι• δεν είναι τρομερά».

- είναι «κουραστικό»

Β3. α. Να επισημάνετε τη δομή και τους τρόπους ανάπτυξης της 3ης παραγράφου.

β. Γράψτε δύο τίτλους για το κείμενο, χρησιμοποιώντας λογικά και συνυποδηλωτικά, αντίστοιχα, τη γλώσσα.

B4. Ποιους τρόπους πειθούς χρησιμοποιεί ο Σαβατέρ στην 4η παράγραφο; Πιστεύετε πως εξυπηρετούν τις προθέσεις του;

Β5. Γράψε από ένα συνώνυμο για τις λέξεις: αποστρέφεσαι, επιφύλαξη, τίμημα, μειονεκτήματα, συνδεδεμένη.


Γ. Στην εποχή μας αναζωπυρώνονται παντού φαινόμενα φανατισμού, εθνικισμού και μισαλλοδοξίας. Ποιον αντίκτυπο έχουν στις ανθρώπινες κοινωνίες αυτά τα φαινόμενα και με ποιους τρόπους νομίζετε ότι τα άτομα μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Το κείμενό σου να έχει τη μορφή ομιλίας την οποία θα εκφωνήσεις στα πλαίσια ενός ευρωπαϊκού προγράμματος με θέμα «Ευρωπαϊκός πολιτισμός και πολυπολιτισμικότητα».


ΠΗΓΗ: e-ΤΡΑΠΕΖΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ: Ένα επίκαιρο και προτεινόμενο θέμα εξετάσεων


ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ

  Σε μια κοινωνία που καθημερινά διαπιστώνουμε ότι το ατομικό συμφέρον επικρατεί επί του συλλογικού, όπου το προσωπικό όφελος κυριαρχεί επί του κοινωνικού, ο εθελοντισμός  έρχεται για να προσδώσει στον ατομικισμό τη συλλογική και κοινωνική του διάσταση. Ο εθελοντισμός δίνει νόημα και περιεχόμενο σε πανανθρώπινες αξίες, λιγότερο ή περισσότερο ξεχασμένες, όπως είναι η κοινωνική αλληλεγγύη, η κοινωνική προσφορά, η αγάπη προς τον συνάνθρωπό. Συνιστά μια επιμορφωτική λειτουργία η οποία συνδυάζει «τον έρωτα του ερασιτέχνη, τη συνέπεια του επαγγελματία, την πειθαρχία του στρατιώτη και την ανιδιοτέλεια του ανώτερου ανθρώπου».

        Το πεδίο δράσης του εθελοντισμού δεν είναι μόνο αυτό της κοινωνικής φροντίδας, αλλά πολύ μεγαλύτερο και ευρύτερο. Αναφέρω για παράδειγμα ότι πολλές εκστρατείες για θέματα αναλφαβητισμού, εμβολιασμών, πρόληψης και ενημέρωσης, αλλά και προστασίας του περιβάλλοντος στηρίχθηκαν και στηρίζονται στην εθελοντική εργασία και προσφορά.

       Ο εθελοντισμός έρχεται να συμπληρώσει τη δημόσια δραστηριότητα, όπως αυτή εκφράζεται και υλοποιείται σε όλους τους τομείς, αλλά και την ιδιωτική παρουσία, που παίρνει συχνά τη μορφή της φιλανθρωπίας, και εκφράζεται σε ατομικό επίπεδο. Καμιά από τις δράσεις αυτές δεν είναι ανταγωνιστική με την άλλη. Βεβαίως το κράτος έχει την κύρια ευθύνη να σηκώσει το βάρος σε όλα τα επίπεδα. Βεβαίως και θέλουμε και τιμούμε τη φιλανθρωπία, αλλά ο εθελοντισμός πέρα και πάνω από προσωπικά οφέλη, αποτελεί την υπέρτατη μορφή κοινωνικής δράσης και προσφοράς που οι σημερινές κοινωνίες πρέπει να αναζητούν και να αναδεικνύουν καθημερινά.
        Αποτελεί τον πλέον κατάλληλο οδηγό για να αλλάξουμε τη νοοτροπία των αγκυλωμένων κοινωνικών συμβάσεων και της απαξίωσης των ιδεών. Στις μέρες μας, το εθελοντικό κίνημα οφείλει να αποτελεί την υγιή αντίδραση και απάντηση της οργανωμένης κοινωνίας σε φαινόμενα αδράνειας και αποχής. Ο εθελοντισμός οφείλει να αναδεικνύεται ως ένας τρίτος πυλώνας στον κοινωνικό βίο. Ένας πυλώνας, ο οποίος πέρα από τους δύο παραδοσιακούς αμιγείς χώρους, του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, περιλαμβάνει όλες τις ενεργές δυνάμεις και δράσεις που αφιερώνονται στην ανάληψη του πολύπλευρου κοινωνικού έργου που καλείται να επιτελέσει. Με αυτή την έννοια, μπορεί ακόμα να χαρακτηρισθεί ως μια νέα μορφή πολιτικής, που εκφράζει το ευγενέστερο νόημα της και δίνει τη δυνατότητα της άμεσης συμμετοχής όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης και επαγγελματικής ιδιότητας. Επιβάλλεται συνεπώς, να προστατεύσουμε την εθελοντική δράση από τα φαινόμενα λήθης.
        Η ανάπτυξη του εθελοντικού κινήματος σήμερα, είναι επιτακτική ανάγκη, και πρέπει να έχει την αμέριστη ενθάρρυνση και υποστήριξη από όλους μας , έτσι ώστε να μπορέσει να αποδείξει και να διευκολύνει τη θέληση, την προσφορά και την αγάπη του κάθε ατόμου που θα ενταχθεί σε αυτή την κινητοποίηση. 
Ο εθελοντισμός δεν είναι ζήτημα επιβολής. Είναι προσφοράς ψυχής.


Κουκούλης Γεώργιος
Διευθυντής  Γυμνασίου Τσαριτσάνης
Πρόεδρος Φιλανθρωπικού & Πολιτιστικού
Συλλόγου Αμπελώνα ¨Η ΑΡΩΓΗ¨

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ






Η περίοδος των εξετάσεων αποτελεί την κατ' εξοχήν περίοδο έντονου άγχους όχι μόνο για τα παιδιά που υποβάλλονται στη συγκεκριμένη διαδικασία, αλλά και για όλη την οικογένεια. Το γεγονός ότι μερικές ημέρες μέσα στο καλοκαίρι αξιολογείται η μόρφωση των παιδιών μετά από 12 χρόνια συνεχούς μάθησης, αλλά και προσδιορίζεται τόσο καθοριστικά το μέλλον τους, μεταδίδει στους υποψηφίους ένα πρόσθετο αίσθημα στρες και εσωτερικής αναστάτωσης.


Τα συμπτώματα που εμφανίζουν τα παιδιά εκείνες τις ημέρες είναι πολλά και ποικίλα καθώς το άγχος εκδηλώνεται ψυχοσωματικά. Τα παιδιά καταλαμβάνονται πολύ συχνά από κρίσεις πανικού, κοιλιακά άλγη, εφιδρώσεις, δερματικά εξανθήματα, πονοκεφάλους, αλλά και διαταραχές διατροφής (ανορεξία ή λαιμαργία). Εκτός αυτών, οι μαθητές -ακριβώς λόγω της πίεσης που ασκούν στο πνεύμα τους προκειμένου να επεξεργαστούν και να αφομοιώσουν μεγάλο όγκο ύλης σε μικρό χρονικό διάστημα- αδυνατούν κάποιες στιγμές να συγκεντρωθούν. Πολύ συχνά, δε, παρουσιάζουν και μειωμένη απόδοση, παρά το πολύωρο και κοπιαστικό διάβασμα.
Η στάση των γονιών

Όλα αυτά δεν πρέπει να προκαλούν ανησυχία στο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν λογική συνέπεια της μεγάλης πίεσης των ημερών. Οι γονείς, πρώτοι απ' όλους, θα πρέπει να συμπαρασταθούν στα παιδιά και να τους παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουν ότι δεν θα πρέπει να μεταδίδουν τις προσδοκίες τους στα παιδιά. Καλό θα είναι να τα ενθαρρύνουν, χωρίς να τα πιέζουν και να βρίσκονται διακριτικά δίπλα τους.


Παράλληλα, θα πρέπει να φροντίζουν για το σωστό εξαερισμό και την καθαριότητα του δωματίου στο οποίο μελετούν καθώς ο κατάλληλος χώρος τα προδιαθέτει για σωστό διάβασμα. Επίσης, καλό θα είναι σε όλη τη διάρκεια των εξετάσεων να προσέχουν τη διατροφή των παιδιών και να ετοιμάζουν ελαφρά και πλούσια σε βιταμίνες γεύματα.
Η στάση των μαθητών

Από την πλευρά τους οι μαθητές, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το νυχθημερόν διάβασμα δεν βοηθά σε τίποτα. Καλύτερο είναι να αξιοποιούν τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους. Βόλτες με φίλους, λίγη τηλεόραση, έστω και το γεύμα με τους γονείς και τα αδέλφια, αποτελούν ευχάριστες όσο και απαραίτητες ανάπαυλες μέσα στον πανικό των εξετάσεων.
 
ΠΗΓΗ: ΚΕΣΥΠ ΔΡΑΜΑΣ

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Συναισθηματική ευφυία


 
 Όποιος έχει αναπτυγμένη συναισθηματική ευφυία διακρίνεται από τα παρακάτω χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του:

  • Γνωρίζει σε βάθος τον εαυτό του
  • Είναι ευέλικτος και αυθόρμητος
  • Έχει οράματα και αξίες
  • Αντιδρά θετικά στη θλίψη και τον πόνο
  • Είναι ανοιχτόκαρδος, καλοσυνάτος και φιλικός
  • Προσπαθεί να κατανοεί καλοπροαίρετα τη θέση, τη στάση, τα συναισθήματα, τα κίνητρα, τις σκέψεις, τις αξίες των άλλων.
  • Δεν είναι χαιρέκακος, μνησίκακος και εκδικητικός
  • Κάνει επιτυχημένους και δύσκολους συσχετισμούς
  • Δε φοβάται ν' αναρωτηθεί  "γιατί", "πώς" ή "τι θα συνέβαινε αν..."
  • Έχει πάντα μια καινούργια απορία για τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα πράγματα.
  • Αντιπαθεί τις συμβατικότητες και ανοίγεται άφοβα στο χώρο των ανθρώπινων σχέσεων
  • Διαθέτει μεγάλη δημιουργικότητα και ιδιαίτερη διαίσθηση

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ (ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Γ΄ΛΥΚΕΙΟΥ)


Η επικαιρότητα για άλλη μία φορά μάς καλεί να στοχαστούμε και να προβληματιστούμε πάνω σ' ένα θέμα που ταλάνισε κι εξακολουθεί να ταλανίζει όλες τις κοινωνίες, τουλάχιστον αυτές που η συνολική κουλτούρα και οι θεσμοί τους το επιτρέπουν. Η διαπόμπευση των γυναικών-φορέων του ιού του AIDS, η αθώωση βιαστών μετά από σύντομο εγκλεισμό τους στις φυλακές καθώς και η προστασία των προσωπικών δεδομένων αντρών-εγκληματιών (ποινικών ή οικονομικών σκανδάλων) αποτελούν μια σειρά από ενδείξεις ότι οι γυναίκες υφίστανται, ακόμη και σε φιλελεύθερα και δημοκρατικά καθεστώτα, κατάφωρη παραβίαση των οικουμενικών τους δικαιωμάτων. Θα ενίσχυε τη σκέψη σας η παρακολούθηση της ταινίας '' Το λουλούδι της ερήμου'' ή αργότερα, όταν θα υπάρχει ελεύθερος χρόνος, η ανάγνωση του ομώνυμου βιβλίου.




Α. ΚΕΙΜΕΝΟ
Σταματήστε τη βία κατά των γυναικών

Ένα από τα επιτεύγματα των ακτιβιστών για τα δικαιώματα των γυναικών ήταν ότι απέδειξαν πως η βία κατά των γυναικών αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το βήμα αυτό μεταβάλλει την αντίληψη της βίας κατά των γυναικών, από ιδιωτικό ζήτημα σε θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος, και σημαίνει ότι οι δημόσιες αρχές είναι υποχρεωμένες να προβούν σε ενέργειες. Η παράλληλη ανάπτυξη προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο ενισχύει αυτή την υποχρέωση λογοδοσίας.

Από τη στιγμή που η βία κατά των γυναικών τοποθετείται στο πλαίσιο των ανθρω-πίνων δικαιωμάτων, δημιουργείται μία κοινή γλώσσα εργασίας για τους ακτιβιστές κατά της βίας και διευκολύνεται η ανάπτυξη παγκόσμιων και περιφερειακών δικτύων. Αυτά τα δίκτυα επιπλήττουν τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις και υποκινούν την καθιέρωση νέων διεθνών νομικών προτύπων και πρακτικών. Η ρητή κατάταξη του βιασμού στα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στα καταστατικά των διεθνών ποινικών δικαστηρίων, αποτελεί παράδειγμα αυτών των νέων προτύπων.

Tο πλαίσιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εξειδικεύει επίσης τις υποχρεώσεις που υπέχουν οι κυβερνήσεις, με βάση το διεθνές δίκαιο, να προάγουν και να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών. Παρέχει μηχανισμούς για να καθίστανται οι κυβερνήσεις υπόλογες εάν παραλείψουν να ανταποκριθούν σε αυτές τις υποχρεώσεις.

Ένα από τα πιο ισχυρά χαρακτηριστικά του πλαισίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η βασική αρχή ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οικουμενικά: όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα επειδή είναι άνθρωποι. Η επίκληση της οικουμενικότητας αντικρούει μία από τις συνηθέστερες δικαιολογίες για τη χρήση βίας κατά των γυναικών: ότι είναι αποδεκτή επειδή αποτελεί μέρος της κουλτούρας της κοινωνίας. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να απολαμβάνουν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και η κουλτούρα ή η παράδοση δεν δικαιολογούν την παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών.

Ο αγώνας για να καθιερωθούν τα δικαιώματα των γυναικών ως ανθρώπινα δικαιώματα δεν ήταν εύκολος. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι ομάδες της κοινωνίας των πολιτών και οι πολιτικές παρατάξεις δεν είναι απρόσβλητες από τις κυρίαρχες κοινωνικές συμπεριφορές, και κάποιες συνεχίζουν να μην αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών ως ανθρώπινα δικαιώματα. Αναμφίβολα, κάποιες περιλαμβάνουν στους κόλπους τους άνδρες που είναι και οι ίδιοι δράστες πράξεων βίας κατά των γυναικών.

Σε κοινότητες ή κοινωνίες που θεωρούν ότι ο ρόλος της γυναίκας περιορίζεται στις οικογενειακές υποχρεώσεις, οι ακτιβίστριες και οι ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών έχουν να ξεπεράσουν την προκατάληψη που θέλει τις γυναίκες να μην αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο. Οι γυναίκες που διαμαρτύρονται για μεροληπτικούς νόμους και πρακτικές, κατηγορούνται συχνά ως προδότες της πίστης ή της κουλτούρας τους ή ως εχθροί του κράτους. Οι ακτιβίστριες και οι ακτιβιστές που προωθούν δικαιώματα με κεντρική σημασία για την ταυτότητα και την αυτονομία της γυναίκας, όπως τα γενετήσια και τα αναπαραγωγικά δικαιώματα, αντιμετωπίζουν ιδιαίτερη εχθρότητα.

Παρά τους κινδύνους, τα προγράμματα και τα σχέδια για την αντιμετώπιση, την καταπολέμηση και την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών έχουν σημειώσει άνθηση τις τελευταίες δεκαετίες. Λειτουργεί πλέον σε όλα τα μέρη του κόσμου ένα τεράστιο φάσμα πρωτοβουλιών κατά της βίας. Κάποιες διευθύνονται από μικρές ομάδες απλών γυναικών, άλλες από μεγάλες διεθνείς οργανώσεις, κάποιες άλλες από κυβερνήσεις. Επιπλέον, οι αυξανόμενες ερευνητικές προσπάθειες έχουν οδηγήσει σε μία όλο και πιο λεπτομερή και εμπεριστατωμένη γνώση και κατανόηση των αιτίων και των συνεπειών της βίας κατά των γυναικών. Όμως η βία συνεχίζεται.
ΠΗΓΗ: Διεθνής Αμνηστία

Β. ΘΕΜΑΤΑ

Α. Να γράψετε στο τετράδιό σας την περίληψη του δημοσιεύματος που μόλις διαβάσατε, υποθέτοντας ότι ενημερώνετε τη σχολική σας τάξη για το περιεχόμενό του σε 120-130 λέξεις Μονάδες 25

Β1. «Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να απολαμβάνουν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και η κουλτούρα ή η παράδοση δεν δικαιολογούν την παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών». Να αναπτύξετε την παραπάνω άποψη σε μία παράγραφο 100-110 λέξεων, χρησιμοποιώντας μέσα πειθούς που ανάγονται στη λογική και στο συναίσθημα. Μονάδες 12

Β2. Σε ποιο κειμενικό είδος ανήκει το παραπάνω κείμενο; Μπορείτε να ισχυριστείτε ότι έχει διδακτικό χαρακτήρα; (Σε κάθε απάντηση θεωρείται αυτονόητη η στήριξη σε λογική επιχειρηματολογία). Μονάδες 8

Β3. Να εξετάσετε τη συνοχή και τη συνεκτικότητα των τριών πρώτων παραγράφων Μονάδες 5

Β4. Να δώσετε από μία συνώνυμη για καθεμιά από τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου Μονάδες 10

Γ. Με αφορμή διάφορα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε πράξεις βίας κατά των γυναικών, γράφετε ένα κείμενο με σκοπό να το αναρτήσετε στο ιστολόγιο του σχολείου σας. Στο κείμενο αυτό εξετάζετε τους παράγοντες που οδηγούν στην παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών, σε παγκόσμιο επίπεδο, και προτείνετε συγκεκριμένους τρόπους περιφρούρησης των δικαιωμάτων των γυναικών αλλά και όλων των ανθρώπων. (500-600 λέξεις) Μονάδες 40

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2011

ΑΠΟΝΟΜΗ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ 2011



Σάρωσαν τα βραβεία λογοτεχνίας οι φιλόλογοι - συγγραφείς

Τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας είναι τα εξής:

ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Απονέμεται στον Ντίνο Χριστιανόπουλο για το σύνολο του έργου του.

ΝΤΊΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ                                ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ




ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ

Απονέμεται στον Θωμά Κοροβίνη για το έργο του με τίτλο «Ο γύρος του θανάτου», εκδόσεις Άγρα.



ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ - ΝΟΥΒΕΛΑΣ

Απονέμεται στον Χρήστο Οικονόμου για το έργο του με τίτλο «Κάτι θα γίνει, θα δεις», εκδόσεις Πόλις.



ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ

Απονέμεται στον Γιώργο Μαρκόπουλο για το έργο του με τίτλο «Κρυφός κυνηγός», εκδόσεις Κέδρος.



ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ – ΚΡΙΤΙΚΗΣ

Απονέμεται εξ ημισείας στην Γεωργία Γκότση για το έργο της με τίτλο «Η διεθνοποίησις της φαντασίας - : Σχέσεις της ελληνικής με τις ξένες λογοτεχνίες τον 19ο αιώνα», εκδόσεις Gutenberg και στην Βενετία Αποστολίδου για το έργο της με τίτλο «Τραύμα και μνήμη - : Η πεζογραφία των πολιτικών προσφύγων» εκδόσεις Πόλις.

ΒΕΝΕΤΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ


ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ – ΧΡΟΝΙΚΟΥ – ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Το Βραβείο Χρονικού – Μαρτυρίας απονέμεται στον Γιώργο Χ. Θεοχάρη για το έργο του με τίτλο «Δίστομο - : 10 Ιουνίου 1944 - Το ολοκαύτωμα», εκδόσεις Σύγχρονη Έκφραση.



ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Απονέμεται εξ ημισείας στον Mιχάλη Γεννάρη για το έργο του με τίτλο «Πρίγκιπες και δολοφόνοι», εκδόσεις Ίνδικτος και στον Θοδωρή Ρακόπουλο για το έργο του με τίτλο «Φαγιούμ», εκδόσεις Μανδραγόρας.



ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΈΡΓΟΥ ΞΕΝΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Απονέμεται στον Άρη Μπερλή για το βιβλίο «Βενετία» της Τζαν Μόρις (εκδόσεις Πάπυρος)



ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΈΡΓΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Απονέμεται στον Δημήτρη Μαρωνίτη για το έργο «Ιλιάς» του Ομήρου (εκδόσεις Άγρα)



ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΕΡΓΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΣΕ ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ

Απονέμεται εξ ημίσειας στους Peter Jeffreys για το έργο «Selected Prose Works» του Κ. Καβάφη και Carmen Vilela για το έργο «Relatos de Siros» του Εμ. Ροίδη.



ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Απονέμεται στον Χρήστο Μπουλώτη για το βιβλίο «Τα πολύτιμα σκουπίδια του κυρίου Νο» (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα)



ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΦΗΒΙΚΟΥ -ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Απονέμεται στη Μαρία Παπαγιάννη για το βιβλίο «Το δέντρο το μονάχο» (εκδόσεις Πατάκη)



ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Απονέμεται στη Μυρτώ Δεληβοριά (εικονογράφος) και Αντώνη Παπαθεοδούλου (συγγραφέας) για το βιβλίο «Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο» (εκδόσεις Πατάκη)



ΒΡΑΒΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΝΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

Απονέμεται στην Άλκηστη Χαλικιά για το βιβλίο «Στο πάρκο με τα ζώα» (εκδόσεις Καλειδοσκόπιο)





Υπενθυμίζεται ότι η Επιτροπή απαρτίζεται από τους κ.κ.: Νίκο Δαββέτα, Συγγραφέα και Κριτικό Λογοτεχνίας (Πρόεδρος) Λίζυ Τσιριμώκου, Καθηγήτρια Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκη (Αντιπρόεδρος) Χρίστο Αστερίου, Συγγραφέα, Δημήτρη Καργιώτη, Επίκουρο Καθηγητή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Άννα Καρακατσούλη, Επίκουρη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών, Τίνα Μανδηλαρά, Κριτικό Λογοτεχνίας, Δημήτρη Μίγγα, Συγγραφέα, Ανδρέα Μήτσου, Συγγραφέα, Λίνα Πανταλέων, Κριτικό Λογοτεχνίας.